مرد و زن شايسته، با جنس مخالف دوستى پنهانى ندارند

«مُحْصِنينَ غَيْرَ مُسافِحينَ وَ لا مُتَّخِذي أَخْدان»[4]

«مُحْصَناتٍ غَيْرَ مُسافِحاتٍ وَ لا مُتَّخِذاتِ أَخْدان»[5]

یعنی مرد و زن شايسته، با جنس مخالف دوستى پنهانى ندارند؛ همان‏گونه كه مرتكب فحشاء اخلاقى بزرگی مثل نمى شوند. اما بعضی دخترها و پسرها به‌جای اینکه مرد و زن شایسته و مورد پسند قرآن کریم باشند، دنیای خود را به طور کلی از بین می­برند و با تخیّل و توهّم، دچار ارتباط و دوستی نامشروع می‌شوند. چنین دختری دیگر نمی­تواند یک مادر مناسب و لایق برای تربیت فرزندان صالح باشد، چنان‌که چنین پسر یا مردی، دیگر نمی‌تواند یک آدم فعّال و مفید برای جامعه باشد، مگر اینکه توبه کنند و به مسیر حق بازگردند.

کسی نباید تخیّل و توهّم و وسوسه­های شیطانی را ساده بگیرد، نه، بلکه اوّلین مفسدۀ آن این است که دل انسان را سیاه می­کند و وقتی دل سیاه شد، نماز برای او سنگین می‌شود. به قول قرآن کریم حال عبادت ندارد: «فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ في‏ ضَلالٍ مُبينٍ.»[6]؛ اما مصیبت بالاتر از اینها این است که قساوت قلب به جاهای بدی می­رسد، یعنی خودخواهی‌ها، خودمحوری­ها و اینکه همیشه به فکر خودش است و نه به فکر دیگران، از همین جا سرچشمه می­گیرد.

بخشی از درس اخلاق آیت الله العظمی مظاهری ( مدظله)