الإمامُ علیٌّ علیه السلام: وَ إِنَّهُ سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ مِنْ
بَعْدِی زَمَانٌ لَیْسَ فِیهِ شَیْ ءٌ أَخْفَى مِنَ اَلْحَقِّ وَ لاَ
أَظْهَرَ مِنَ اَلْبَاطِلِ وَ لاَ أَکْثَرَ مِنَ اَلْکَذِبِ عَلَى اَللَّهِ
وَ رَسُولِهِ وَ لَیْسَ عِنْدَ أَهْلِ ذَلِکَ اََّمَانِ سِلْعَهٌ
أَبْوَرَ مِنَ اَلْکِتَابِ إِذَا تُلِیَ حَقَّ تِلاَوَتِهِ وَ لاَ أَنْفَقَ
مِنْهُ إِذَا حُرِّفَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَ لاَ فِی اَلْبِلاَدِ شَیْ ءٌ
أَنْکَرَ مِنَ اَلْمَعْرُوفِ وَ لاَ أَعْرَفَ مِنَ اَلْمُنْکَرِ فَقَدْ
نَبَذَ اَلْکِتَابَ حَمَلَتُهُ وَ تَنَاسَاهُ حَفَظَتُهُ.
امام على علیه السلام: آگاه باشید زود باشد که پس از من زمانى فرارسد، که چیزى پنهان تر از حقّ، و پیداتر از باطل، و بیشتر از دروغ بستن بر خدا
و رسول نباشد، در نزد اهل آن زمان، متاعى بی رونق تر از قرآن نباشد،
هنگامیکه بحق تلاوت شود (و سخن از عمل کردن بآن بمیان آید) و جنسى رایج تر
نزد آنان نیست هنگامیکه قرآن را از جایگاههاى خودش بردارند (و بخلاف معانئى
که از جانب خدا و پیغمبر و ائمّه طاهرین (ع) بر آن وضع شده معنى کنند) در
آن زمان در شهرستانها چیزى ناشناس تر از خوبیها و شناخته تر از بدیها نیست
(معروف منکر و منکر معروف میگردد) بر دارندگان قرآن (مسلمانانى که مأمور
بعمل کردن به قرآن اند بدان عمل نکرده و) آنرا بیفکنند، و حافظین قرآن آنرا
فراموش نمایند.
نهج البلاغه: الخطبه ۱۴۷.
درباره این سایت