خدمت به خلق خدا، در فرهنگ تعالیم قرآن و عترت، ارزش و ثواب فراوانی دارد.
حتی در روایات، دستگیری از دیگران و گره گشودن از مردم، نسبت به برخی
اعمال عبادی نظیر حج یا عمره مستحب، از ثواب والاتری برخوردار است.
مرحوم کلینی روایتی در کتاب شریف کافی از امام صادق(ع) نقل میکند که
حقیقتاً بهتآور است. ابان بن تغلب میگوید: از امام صادق(ع) شنیدم که
فرمودند: هرکس خانه خدا را طواف کند، خداوند عزوجل شش هزار حسنه برای او
مینویسد و شش هزار گناه از او میآمرزد و شش هزار درجه به وی عطا
میفرماید و شش هزار حاجت از او برآورده میسازد. سپس فرمودند: «قَضَاءُ
حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ حَتَّى عَدَّ
عَشْراً؛ گرهگشایی از کار یک مؤمن، ده برابر این طواف فضیلت دارد!».
نظیر این روایت، در کتب روایی فراوان یافت میشود و حاکی از جایگاه ویژه و بینظیر خدمت به خلق خدا، در تعالیم دینی است.
امام علی(ع) در راه، به یک پیرمرد مسیحی برخوردند که گدایی میکرد. آن
حضرت تعجب کردند و معنای تعجب ایشان این است که به او رسیدگی کردند و او را
از گدایی نجات دادند. اما بعد با یک تشری فرمودند: وقتی جوان بود از جوانی
او کار کشیدید و حالا کار رسیده به جایی که گدایی میکند؟ معصومین(ع) تا
این اندازه به فکر اهل کتاب بودند، چه رسد به فکر مسلمانان.
امام صادق(ع) فرمود: «ایمان به خدا، پیامبر و علی نیاورده کسیکه برادر مؤمنش نزد او آمده تا نیازش را برآورده سازد؛ اما او با روی گشاده از نیازمند استقبال نکند، اگر نیاز او به دست خودش برآورده میشود بهسرعت اقدام کند و اگر خودش نمیتواند حاجت او ا برآوره سازد، بکوشد تا از طریق دیگران نیاز او را برآوره سازد، پس اگر خلاف این دستور عمل بکند میان ما و او ولایتی نیست».
درباره این سایت